Slechts heel even klonk er afgelopen week gejuich over het bereikte akkoord in Belgie. Daarna verstomden de vreugdekreten even snel als ze gekomen waren. Reden: alle regeringspartijen hadden positief gereageerd op de N-VA van Bart De Wever na.
Vol angst en beven moeten de politici op hun partijkantoren hebben zitten wachten op zijn reactie. En toen die eindelijk kwam zullen velen geroepen hebben: “niet weer he?” Jawel, Bart De Wever gooide wederom meerdere knuppels in het politieke kippenhok van Belgie. Op basis van dit akkoord wil Bart De Wever niet meeregeren en zit de coalitie met een kleinere meerderheid dan gewenst.
Wat is er aan de hand en wie is Bart De Wever? Bart De Wever is de leider van de Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA), een nationalistische partij in het midden van het politieke spectrum. Zijn doel: de staat Belgie laten verdampen en Vlaanderen onafhankelijk verklaren. Nu zou je als naieve Nederlander denken: dan doe je het lekker toch zonder meneer De Wever, maar zo eenvoudig is dat niet.
Het CD&V, de christendemocraten onder leiding van Yves Leterme, hebben hun lot verbonden aan de N-VA. Als een kartel deden ze vorig jaar mee aan de verkiezingen. Met succes want de combinatie CD&V/N-VA was de grote overwinnaar in Vlaanderen.
Goede zet die N-VA erbij halen, moeten ze smalend gedacht hebben bij het CD&V. Maar zo simpel was het niet. Toen de coalitieonderhandelingen begonnen bleek Bart De Wever met zijn zes kamerzetels alles op alles te zetten om Belgie zo snel mogelijk in rook op te laten gaan. Niks meer bevoegdheden naar de deelstaten. Nee, zoveel mogelijk en het liefst alle macht naar de Vlaamse en Waalse regering.
Tot overmaat van ramp bleek het politieke talent (en het fysieke uithoudingsvermogen) van De Wever vele malen groter dan dat van beoogd premier Leterme. De Wever frustreerde de onderhandelingen keer op keer en doet daar nu weer een schepje bovenop.
Bart De Wever maakt het zijn grote broer CD&V erg moeilijk. Door zijn uitspraken en electorale kracht gieren de Vlaams-Nationalistische hormonen meer dan ooit door de aderen van de Nederlandstalige christendemocraten. Vandaag maakte de jongeren van het CD&V bekend dat ook zij het akkoord niet steunen.
En de Walen? Die lusten Bart De Wever rauw. Het Franstalige mediablad Telemoustique liet Bart De Wever deze week de Gouden Mug winnen. Een prijs voor de meest giftige persoon van het jaar. De Wever liet tijdens deze verkiezing de presidenten Bush, Sarkozy en Poetin ver achter zich. Prik. Au!
Bart De Wever lacht ondertussen in zijn vuistje en verstevigt zijn greep op de Belgische politiek. Ja, lieve weblog kinderen we zijn er nog lang niet hier in het zuiden. Binnenkort vast nieuwe afleveringen van de Wetstraatsoap… Tot snel!
Beste Pieter-Bas,
Ben op je blog terechtgekomen via de weblog van Remco Reiding. Wat je zegt over de N-VA is natuurlijk wat de mainstream-media in Belgie je willen laten geloven. Het is niet zo dat de N-VA tijdens de onderhandelingen steeds meer en meer wilde. De CD&V en N-VA tot nader order altijd samen deelgenomen aan de onderhandelingen als het Vlaams kartel CD&V-N-VA. In die hoedanigheid verdedigden beide partijen samen het programma van het kartel (en dus niet dat van N-VA afzonderlijk – dat idd veel verder gaat – of van CD&V afzonderlijk). In dat kartelprogramma staat het einde van Belgie helemaal niet vermeld. Het herneemt enkel en alleen de vijf resoluties die in 1999 door alle Vlaamse partijen – inderdaad alle (ok, behalve Groen!) – in het Vlaamse parlement zijn ondertekend. (zie:http://www.vlaamsparlement.be/vp/informatie/informatheek/informatiedossiers/vlaamsegrondwet/vijf_resoluties.htm). Het enige streefdoel van de N-VA tijdens deze onderhandelingen (en van CD&V en zoals je eigenlijk zou mogen verwachten: van alle andere Vlaamse partijen behalve Groen!) was het realiseren van een doorbraak ivm deze vijf resoluties.
De moeilijke onderhandelingen en het gebrek aan vertrouwen tussen de ondehandelaars op het conto van N-VA schrijven, zoals de Belgische establishmentpartijen en staatsgetrouwe pers doen, is dus gewoonweg intellectueel oneerlijk. Ondertussen hebben de Vlaamse partijen ingebonden wat betreft de (zo broodnodige) staatshervorming. Maar ja, verbazen doet dat niet want het gebrek aan standvastigheid en doorzettingsvermogen bij die Vlaamse partijen en het gemak waarmee ze te paaien zijn door deelname aan de macht en de bijhorende privileges, hebben na al die jaren legendarische proporties aangenomen.
Het voorlopig eindresultaat was voorspelbaar en zou om te lachen zijn als het niet zo triestig was: de winnaar van de verkiezingen (CD&V-N-VA) is in de hoek gedrumd en de verliezers (Open-VLD in Vlaanderen en PS in Wallonie) voeren nu het hoge woord. Gevolg: we hebben een (interim-)regering die de Vlamingen helemaal niet hebben gewild. Mooie democratie is me dat (en wij maar kritiek geven op Rusland)… In feite is het enkel de N-VA die woord houdt: wat men op vlak van de staatshervorming is overeengekomen is nog minder dan een flauw afkooksel van die vijf fameuze resoluties uit 1999, en dus doen de N-VA wat ze in dergelijk geval aan hun kiezers hebben beloofd, nl. niet in deze regering stappen. Chapeau!
Met vriendelijke groet en altijd blij om de dingen in perspectief te plaatsen,
Een Vlaming in Rusland
Pingback: Boem! at Leven op Pluto