Als hij hard lacht, schudt zijn zware bovenlijf mee. Ha. Ha. Ha. Ha. Ze noemen hem het opperhoofd van de bloggers, “chef du village” Cyriac Gbogou, de beroemdste blogger van het West-Afrikaanse Ivoorkust. Hij slaat mij op de schouders en sleept me het feestgedruis in.
De hippe twintigers drinken goedkope, rode wijn en frisdrank. Deze villa, in een buitenwijk van Abidjan, is vanavond het centrum van de Ivoriaanse bloggers gemeenschap. De kinderen van de Afrikaanse middenklasse zijn gewapend met tablets en smartphones. En Gbogou is hun held.
Sinds zijn arrestatie in januari, is de “chef du village” beroemd. Gbogou werd opgepakt wegens zijn bemoeizucht op Twitter na een bloedbad in de nacht van 1 januari 2013. Tientallen mensen werden doodgedrukt na een vuurwerkshow. Gbogou deed verslag met de hashtag #drameplateau.
“Binnen twee uur wist de hele wereld van mijn arrestatie”, zegt Gbogou, die zichzelf webactivist noemt en 5000 volgers heeft op Twitter. “Als je invloedrijk bent, kun je bergen verzetten. Om te kunnen veranderen, heeft Afrika actieve burgers nodig.” En dus leert Gbogou andere bloggers hoe dat werkt, invloed uitoefenen.
De ministens zo fanatieke Senegalese web activist Cheikh Fall, een jonge intellectueel met een klein brilletje, 5000 volgers op Twitter, loopt ook rond op het bloggersfeestje. Hij voert zijn digitale strijd vanuit de Senegalese hoofdstad Dakar.
“Jongeren hebben genoeg van de overstromingen in hun stad, van de eeuwige beloftes en de zakkenvullende politici”, zegt Fall. En dus stellen Senegalese bloggers de politieke en sociale misstanden aan de kaak met hun mobieltjes en hashtags als #sunucause, #kebetu en #sunu2012.
Fall noemt het e-democratie, vertelt hij bij een slok sap. “Afrikaanse journalisten worden vaak onder druk gezet door hun bronnen. Maar wij, burgers en bloggers, kunnen onafhankelijk ons werk doen. Toekomstige Afrikaanse presidenten en regeringen moeten rekening houden met meer transparantie, met een democratisch debat.“
Willen Afrikaanse leiders ook luisteren naar de twitterende jeugd? Met druk van buitenaf, weet Cyriac Gbogou: “Toen ik vastzat, heeft onze president meerdere telefonische verzoeken gekregen van buitenlandse autoriteiten. Ik ben dezelfde dag nog vrijgelaten.“