Beste Armand,
‘Ben je aan het fietsen door Belgie? Dan heb ik een opdracht voor je,’ zei jij*. ‘Fiets de muur van Geraardsbergen op!’ Dat zal ze leren, moet je gedacht hebben. Arrogante Ollanders die fietsen in Belgie.
Belgie heeft zijn eigen muur, geen stenen wal tussen strijdende bevolkingsgroepen zoals in Berlijn, Israel of China maar een fietsmuur. Oftewel een kleine berg in de Vlaamse Ardennen met een fietspad erop. Kom maar op! Dachten wij.
Na een fikse, geslaagde stijging om het centrum van Geraardsbergen te bereiken, drinken we ons moed in met een enkel biertje. Gesterkt en enigzins overmoedig rijden we richting de zo fameuze plek uit de Ronde van Vlaanderen. ‘De muur is een van de lastigste plekken uit de ronde,’ had jij ons verzekerd. ‘Wie daar als eerste bovenkomt heeft de koers meestal in zijn zak. De fikse afdaling daarna en de laatste Bosberg kan daar meestal geen verandering in brengen.’
De coureurs van Ronde van Vlaanderen hebben er al heel wat kilometers opzitten als ze de muur bereiken, wij zijn uitgerust en denken het aan te kunnen. Sophie probeert het eerst, maar op eenderde hangt de ketting al werkeloos naast het tandwiel. Schakelproblemen, waar ook Pieter-Bas mee kampt. Wat fietst zijn oude barrel ineens zwaar, zijn dunne bandjes willen steeds tussen de kasseien in plaats van erop. Hij besluit af te stappen en naar boven te lopen om het later zonder fietstassen te proberen.
Sophie zit inmiddels weer op de fiets. Langzaam pakken haar stevige mountainbikebanden het ene naar het andere kinderkopje. Dan plotseling, op tweederde van het rechte stuk, komt haar voorwiel ineens omhoog en niet veel later ligt ze roerloos op weg. Huh? Dit is dus De Muur: een ogenschijnlijk eenvoudig klimmetje dat rechtdoor omhoog gaat, maar dan wel met stijgingspercentage van 20%. Geen bochten, geen asfalt, geen ontsnapping mogelijk.
Pieter-Bas probeert het daarna nog twee keer zonder bepakking en zonder echt succes. De meest succesvolle poging standde percies op de plek waarop Sophie de berg afkukelde. Je staat gewoon stil. Na deze onderbreking lukt de rest wel.
Vol verbazing en respect zien we bovenop de berg de ene na de andere fietser arriveren. Kristof, een dertiger in strak wielerpakje, fietste de berg al talloze malen op. De eerste keer was hij elf. ‘In een keer erop!’laat hij trots weten. Kristof is speciaal voor De Muur in Geraadsbergen gaan wonen en vroeg zelfs zijn vrouw hier ten huwelijk. Hij geeft ons wat tips. ‘Allereerst moet je onderaan meteen in een hoge versnelling gaan rijden, zorg dat je iets dikkere banden hebt en tja, je zult toch een beetje moeten trainen…’ zegt de professionele amateur terwijl hij wat minachtend naar ons bijeengeraapt zooitje kleren kijkt.
We hebben alles fout gedaan. Maar mooi was het wel, we besluiten intensief te gaan trainen want we komen terug! Beste Armand, heb je nog meer goede ideeen? En: ben je zelf die muur ooit opgefietst?
Een hartelijke groet van twee Ollanders,
Sophie en Pieter-Bas
* Armand Schreurs is sportcolumnist en commentator voor o.a. de Vrt en NOS Langs de lijn.