Ook Belgie kleurt dit weekend wit. Wij tuffen zondagmiddag in de oldtimer Mercedes (1972) van vriend Douwe (ook 1972) door de sneeuw. Over plattelandsweggetjes rijden (en glijden) we richting de hoofdstad van Wallonie: Namen.
Na een paar uur zijn we de weg kwijt en kloppen we aan bij een verlaten, houten sportkantine in het boerendorp Sart-Risbart. Binnen zitten een paar Walen aan de toog. We worden warm onthaald. Wij zijn de eerste Nederlandse gasten ooit! Ook al hebben deze mensen eigenlijk een hekel aan Nederlanders – we hebben geen manieren en kopen al hun huizen op – deze ontmoeting móet gevierd worden. Jupiler, Leffe of Orval?
Aan de bar begint direct een klaagzang over de toestand van het land. ‘De Vlamingen willen ons niet’, zegt Louis. Hij is triest want Belgie valt langzaam uit elkaar. Ook in deze kleine voetbalclub. Hier komen sinds kort geen Vlamingen meer spelen. Het Vlaamse en het Waalse amateurvoetbal gaan namelijk scheiden. Als het aan de Vlaamse minister van Sport en Cultuur Bert Anciaux ligt tenminste. Hij wil zijn subsidies alleen in Vlaanderen pompen.
Anciaux houdt niet van Belgische dingen. De Vlaamse nationalist wil het liefste alles in Vlaamse handen en zo min mogelijk Belgische instituten. De weinige Belgische instellingen die er nog zijn, mogen wat hem betreft splitsen. Onder hen de fameuze Belgische opera De Munt en de laatste federale sportbonden.
Gevolg: een verregaande segregatie van Belgie. De Waalse amateurvoetballers in Sart-Risbart kunnen nooit meer spelen tegen hun Vlaamse landgenoten. Waar en wanneer zullen zij de Vlamingen dan nog wel leren kennen? Misschien wel helemaal niet. Sport moet verbroederen, maar van de minister mag het niet meer.
Nathalie, de vrouw acher de bar, zucht diep….
‘Wij vonden het altijd erg leuk als Vlaamse teams hier kwamen spelen. Ik voel me Belg en zou het liefste zien dat niet alles uit elkaar gehaald wordt.’ Aan de bar valt een licht beschonken man haar boos bij: ‘Ik woon in Hoegaarden, vlak bij de taalgrens. Vroeger speelden wij Franstaligen en Nederlandstaligen in hetzelfde team, we vonden dat leuk en normaal. Maar nu? Geen Vlaming meer te zien. Die taalgrens wordt steeds meer een echte grens.’
Meneer Anciaux zal het allemaal wel prima vinden, hoe meer macht voor Vlaanderen hoe beter. Maar de keiharde sportcijfers van de laatste Olympische Spelen laten zien dat je met federale bonden misschien wel meer kans op medailles hebt. Het enige succes op de spelen werd behaald in de atletiek en het voetbal. Twee sporten waar de bonden nog niet gescheiden zijn.
UPDATE 27 NOVEMBER: Vandaag is de Vlaamse Voetballiga goedgekeurd. Minister Anciaux belooft subsidies aan het Vlaamse voetbal. Een Franstalige liga is er nog niet.
Foto: Douwe de Haan
De Belgen behaalden 1 zilveren en 1 gouden medaille, wat eigenlijk in de orde van grootte ligt van wat we de laatste 50 jaar behaald hebben. Kijk er de tabellen maar eens op na, we geraken zelden boven de 5 medailles en zelden is er een gouden bij.
Ik ben zelf Vlaams-nationalist en het is intellectueel oneerlijk/laf de wil tot een meer zelfstandig Vlaanderen voor te stellen als de wil tot segregatie. Ik dacht dat segregatie iets was dat lang geleden in de USA bestond en gebaseerd was op rassentheorie. U weet best wel dat dit iets anders is. Er is bij mijn weten ook geen “segregatie” tussen de Tsjechen en de Slovaken.