En dat spook heet Derk-Jan Eppink. De kleine, bebrilde Nederlander loopt een beetje gebogen door het Brusselse café waar hij deze avond een toespraak houdt. Dit is de kroeg waar de Nederlandse gemeenschap het liefst een Holland House van zou maken. Een paar keer per jaar verandert het drankgelag in een oranje zee waar André Hazes uit de boxen schalt.
Crazy Orange, vinden ze zichzelf. Wij moeten denken aan het grand café waar de plaatselijke hockeyclub zich vermaakt. Het zijn meestal VVD-ers die hier smullen van bitterballen en proberen nog enthousiaster te zijn dan Erica Terpstra. Maar vanavond geen polonaise op Guus Meeuwis. Een politiek café met een exotische gast: Derk-Jan Eppink.
De journalistiek was niet genoeg voor Eppink. Hij wilde het zelf doen. En dus ging hij werken voor toenmalig Europees Commissaris Frits Bolkestein. Onlangs, na een korte tijd in New-York te hebben gewoond, verraste hij vriend en vijand. Eppink sloot zich aan bij de Lijst Dedecker van Jean-Marie Dedecker, voormalig judobondscoach van België. Ook Dedecker was Verhofstadt meer dan zat, verliet diens Open VLD en ging solo. LDD staat sindsdien garant voor succes in de peilingen. Nu lonkt het Europees Parlement. Jean-Marie heeft Eppink gevraagd, als eerste ‘Ollander’ ooit voor een Belgische Europese lijst.
Eppink heeft een beetje de looks van de Franse filosoof Jean-Paul Sarte. Maar marxist Sartre zal zich omdraaien in zijn graf. Volgens Eppink waart er een nieuw spook door Europa. Geen communistisch spook maar het spook van de Europese regelzucht. Eppink gaat een keiharde strijd voeren tegen de slangenkuil die EU heet. Tegen ‘ecologisch fundamentalisme’ ofwel de macht van de groene lobby en groen rechts. Ook is hij absoluut tegen toetreding van Turkije. En eigenlijk ook van Bulgarije en Roemenië maar dat is te laat. ‘Europa kan niet tegen kritiek. We moeten ophouden met zelfgenoegzaamheid en luchtfietsen. Het is tijd voor Eurealisme!’
Zijn pogingen om het café op te hitsen, blijven vooralsnog zonder resultaat. Links en rechts horen we het woord ‘populist’ vallen. Hier staat een nieuwe Rita Verdonk. Of erger: een nieuwe Geert Wilders. ‘Wat moet een intellectueel als jij bij de Lijst Dedecker?’ vraagt de VDD-presentator van de avond. ‘Derk-Jan, in godsnaam, waarom heb je New-York ingeruild voor het Vlaamse dorp Lochristi?’
Eppink veegt alle kritiek van tafel. Een liberale revolutie staat voor de deur, weet hij. ‘Labour is in de problemen. De Franse Parti Socialiste heeft bijna geen leden meer. De Nederlandse socialisten liggen op apegapen. Om maar niet te spreken van de Vlaamse. Er wacht ons een grote verassing bij de verkiezingen. Wij staan aan het begin van een ander Europa!’
Maar als liberale politicus socialisten bashen, is natuurlijk te makkelijk. Waarom beproeft Eppink zijn geluk niet bij de Open VLD of de VVD? ‘Guy Verhofstadt is een linkse politicus. Wij zijn de rechtervleugel van de VVD.’ De kandidaat-europarlementariër wil in juni zelfs afrekenen met zijn oude vijand. Verhofstadt is nu lijsttrekker voor Open VLD.
Na afloop van de show snelt een oudere man met een stropdas op de LDD-er af en vraagt koortsachtig: ‘Maar u blijft toch wel lid van de VVD?’ Intussen zoeken wij de organisator van het debat. Die zit aan de bar, bestelt een whisky-cola en zucht. ‘De VVD had hem misschien wel willen hebben. Maar hij heeft ons nooit wat gevraagd.’ De organisator stond vijf jaar geleden zelf op de VVD-kandidatenlijst. En op de VLD-lijst in het Brussels gewest. ‘Nu zou ik liever D66 willen stemmen. Maar dat mag echt niemand weten.’
Het is de hoogste tijd. Eppink heeft zijn slag binnen. Hij heeft er nog vele te gaan. De Hollanders praten alweer over het volgende Crazy Orange feest. Op koninginnedag! Dan eten we hier in Brussel verse haring, wordt ons met trots verteld. Wij moeten beloven dat we ook komen. Ai…