Normaal is over onze straat vrij weinig te melden. Wij zijn slechts een verbindingsstraat tussen de vrij chique Koningsstraat en de allochtone Haachtsesteenweg, ook wel klein Anatolie genoemd. Het enige dat onze straat misschien wat afwijkend maakt is dat er een grens doorheen loopt. Wij wonen in Sint-Joost-Ten-Noode terwijl onze overburen Schaarbeek als gemeente hebben.
Woensdagochtend was het ineens gedaan met de relatieve rust. Een agent belde aan om te vragen of de auto voor de deur misschien van ons was, er werd een tent midden op straat gezet en uit alle windrichtingen kwamen straatvegers in hun fluoriserende gele pakken. Parmantig houdt een lange grijzende oom agent de schoonmakers en het publiek in de gaten. “Misschien worden jullie nu wel de schoonste straat van Brussel!” grapt hij wijzend op de vegers. “Vandaag opent hier de nieuwe hang-out van jouw straatvegers en er is hoog bezoek op komst.”
Het hoge bezoek blijkt burgermeester Jean Demannez van Sint-Joost-ten-Noode te zijn. Samen met zijn schepen (wethouder in België) Ahmed Medhoune spreekt hij de menigte toe. Trots zijn ze op het nieuwe centrum van een schonere gemeente. En ik moet zeggen: onze buurt kan wel een stevige voorjaarsbeurt gebruiken.
Het ziet er allemaal veelbelovend uit. Een gloednieuw pand ontworpen door een architect die het experiment niet schuwt. Ik loop naar binnen en ook daar ziet het er allemaal strak uit. Als ik het kantoor van de baas binnenloop moet ik ineens lachen. Er staat een groot, hypermodern bureau dat niet zou mistaan in het office van de CEO van beursgenoteerd bedrijf. Maar de enorme tafel is nagenoeg leeg, er staat alleen een oude elektrische typemachine op.
Eenmaal buiten lukt het mij niet de glimlach te onderdrukken. Voor het pand staan tientallen bezemwagentjes schuin in het gelid. Ze zien er nog precies zo uit als honderd jaar geleden. Een soort kruiwagen met een vuilnisbak voorop en achterin een tweede bak voor een schep en een bezem. Dit is zo België: hopeloos verouderd in een modern jasje.
Er was nog geen computer die de straten veegde: dan maar honderd jaar oude charriaux…ofzo
Pete