We zijn op de koffie uitgenodigd bij Gé Derksen (75), het langstzittende raadslid van D66 in Nederland.
Zittend aan de eettafel begint de nestor van de Capelse politiek aan een eindeloze reeks hilarische anekdotes over politiek in zijn woonplaats. Vijfendertig jaar geleden wist Derksen met een sublieme publiekscampagne in een keer drie raadszetels te veroveren. “In het land der blinden was eenoog koning”, zegt hij. Met zijn collega”s was hij de gevestigde orde vaak te slim af. “We legden de vinger op de zere plek. Dan kregen we te horen: oh, daar hadden we niet aan gedacht, we nemen de stukken terug, u hoort nog van ons.” Om er vervolgens nooit meer iets van te horen. Derksen: “Dan was het plan gewoon afgeschoten.”
De opkomst van Leefbaar heeft wel iets weg van die van D66, zeggen wij. Derksen vindt van niet. “Leefbaar heeft een geweldige klapper gemaakt en Ans Hartnagel is een beminnelijk mens. Maar ze hebben dingen beloofd die ze niet kunnen waarmaken.” Volgens hem hebben ze hun succes vooral te danken aan “die rare snijboon” Pim Fortuyn.
Het is vooral de landelijke politiek die de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen bepaalt, zegt Derksen. Zo verloor D66 in Capelle zetels toen de partij werd afgestraft voor de onzichtbaarheid in Paars-I. Voor 7 maart vreest hij hetzelfde scenario. “D66 moet afstand nemen van de harde sanering van de verzorgingsstaat. Dat vind ik een godvergeten schandaal. En dat gemekker over kroonjuwelen moet ook eens afgelopen zijn. Juwelen worden alleen maar gejat.”
Echt kwaad krijgen we Derksen als we beginnen over het huidige vreemdelingenbeleid, dat door zijn partij wordt gesteund. Zelf zette hij zich onlangs in voor een asielzoeker die in de bureaucratie verstrikt was geraakt. Hij schreef een briefje aan partijgenoot Boris Dittrich om aandacht voor de zaak te vragen. Het antwoord kwam van het fractiesecretariaat. Derksen: “Ze schreven dat ze als kleine fractie weinig tijd hadden om iets te doen. Ze raadden me aan het bij een andere partij aan te kaarten.” Hij schreef een brief op poten terug. Of hij zijn contributie soms ook beter aan een andere partij kon overmaken.
Vroeger, zo vertelt hij, ging dat wel anders. Zoals die keer dat de politie hem benaderde. Ze hadden een aantal familieleden van de lokale Chinese restauranthouder aangetroffen, zonder paspoort. Kon Derksen niet iets voor ze regelen? Hij pakte de telefoon en belde met toenmalig staatssecretaris van justitie Glastra van Loon. Die gaf hem tips, nummers en namen. Binnen no-time waren de papieren geregeld.
Afgelopen jaar besloot Gé Derksen afscheid te nemen van de Capeller politiek om zo zijn kleinkinderen nog meer te kunnen zien. “Maar die zeiden: opa, daar hebben wij helemaal geen tijd voor”, lacht hij. Aan de komende verkiezingen neemt Derksen slechts deel als lijstduwer. Maar toch. Dat hij op voorkeurstemmen gekozen wordt, is niet denkbeeldig. “Dan”, zegt hij, “ga ik misschien toch nog twee jaar door.”
Luister hier naar Gé Derksen:
[audio:http://www.levenoppluto.nl/audio/20060000_kieskaravaan_derksen.mp3]