(c) Pieter-Bas van Wiechen
Ademloos en vol spanning wachten zo’n 200 Surinamers en Surinaamse Nederlanders in Amsterdam Zuidoost het moment dat hun held Desi Delano Bouterse president is van Suriname. Het kost wat moeite om de videoverbinding met Paramaribo aan te leggen, maar de bezoekers wachten rustig af: No spang we zijn wel meer gewend. Gelukkig krijgen we net voor het grote moment beeld. We zien een staartje van de benoeming van Ameraali tot vicepresident van het land en dan is hij daar toch echt: hun Bouterse. Het wordt stil in de zaal.
Bouterse spreekt in Nederlands maar noemt het voormalige moederland niet. Hij laat het weg in opsommingen en bij het verwelkomen van buitenlandse gasten. Negatieve krachten van buiten Suriname zouden het land bedreigen, dat moest maar eens afgelopen zijn. Gejuich vanuit de zaal. Bij iedere sneer naar Nederland opnieuw.
Er heerst een euforische woede. De mensen in de zaal zijn boos. Boos op het land waar ze wonen, boos op het land dat hun geboortegrond blijkbaar iets aandoet.
Waar komt de woede vandaan? Komt het voort uit persoonlijke frustratie? Is het woede tegen het systeem? Tegen een ‘elite’? Of is het niet meer dan sensatiezucht, de politiek als zinderende soap met alle gevolgen van dien.
Ik weet het niet. In de zaal weten ze in elk geval zeker dat alles nu zal veranderen in positieve zin. We zullen zien.
Luister hieronder naar een radioreportage die ik maakte voor de Wereldomroep
[audio:http://www.levenoppluto.nl/audio/20100813_RNWcar_inauguratieBouterseBijlmer.mp3]