Samen met fotograaf Kadir van Lohuizen reisde Sophie van Leeuwen naar Mozambique om verhalen te maken over mijnbouw en land conflicten.
Met een drone bezochten ze een van de grootste kolenmijnen ter wereld en maakten reportages voor onder meer Vrij Nederland en Vpro’s Bureau Buitenland (Radio 1).
Als hij hard lacht, schudt zijn zware bovenlijf mee. Ha. Ha. Ha. Ha. Ze noemen hem het opperhoofd van de bloggers, “chef du village” Cyriac Gbogou, de beroemdste blogger van het West-Afrikaanse Ivoorkust. Hij slaat mij op de schouders en sleept me het feestgedruis in.
De hippe twintigers drinken goedkope, rode wijn en frisdrank. Deze villa, in een buitenwijk van Abidjan, is vanavond het centrum van de Ivoriaanse bloggers gemeenschap. De kinderen van de Afrikaanse middenklasse zijn gewapend met tablets en smartphones. En Gbogou is hun held.
Sinds zijn arrestatie in januari, is de “chef du village” beroemd. Gbogou werd opgepakt wegens zijn bemoeizucht op Twitter na een bloedbad in de nacht van 1 januari 2013. Tientallen mensen werden doodgedrukt na een vuurwerkshow. Gbogou deed verslag met de hashtag #drameplateau.
“Binnen twee uur wist de hele wereld van mijn arrestatie”, zegt Gbogou, die zichzelf webactivist noemt en 5000 volgers heeft op Twitter. “Als je invloedrijk bent, kun je bergen verzetten. Om te kunnen veranderen, heeft Afrika actieve burgers nodig.” En dus leert Gbogou andere bloggers hoe dat werkt, invloed uitoefenen.
De ministens zo fanatieke Senegalese web activist Cheikh Fall, een jonge intellectueel met een klein brilletje, 5000 volgers op Twitter, loopt ook rond op het bloggersfeestje. Hij voert zijn digitale strijd vanuit de Senegalese hoofdstad Dakar.
“Jongeren hebben genoeg van de overstromingen in hun stad, van de eeuwige beloftes en de zakkenvullende politici”, zegt Fall. En dus stellen Senegalese bloggers de politieke en sociale misstanden aan de kaak met hun mobieltjes en hashtags als #sunucause, #kebetu en #sunu2012.
Fall noemt het e-democratie, vertelt hij bij een slok sap. “Afrikaanse journalisten worden vaak onder druk gezet door hun bronnen. Maar wij, burgers en bloggers, kunnen onafhankelijk ons werk doen. Toekomstige Afrikaanse presidenten en regeringen moeten rekening houden met meer transparantie, met een democratisch debat.“
Willen Afrikaanse leiders ook luisteren naar de twitterende jeugd? Met druk van buitenaf, weet Cyriac Gbogou: “Toen ik vastzat, heeft onze president meerdere telefonische verzoeken gekregen van buitenlandse autoriteiten. Ik ben dezelfde dag nog vrijgelaten.“
Dit weekend alle voorpagina’s gehaald in het West-Afrikaanse Ivoorkust. De Ivoriaanse ster Meiway vraagt om de vrijlating van zijn oud-president Laurent Gbagbo. En Meiway zegt sorry tegen zijn fans.
Veel (pro-Gbagbo) fans haten hem en weigeren naar zijn muziek te luisteren. De zanger zou Gbagbo tijdens de Ivoriaanse burgeroorlog (2011-2011) hebben “verraden”.
Gbagbo wacht op een mogelijk proces in de gevangenis in Scheveningen (Internationaal Strafhof). Hij is aangeklaagd voor oorlogsmisdaden. Video in het Frans voor RNW Afrique & Regards sur Gbagbo – –>
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=-BKrGkeSDSU[/youtube]
Eindelijk Fatou Bensouda geïnterviewd, de procureur van het Internationaal Strafhof in Den Haag (ICC). Eerste vraag in een serie van 6: Bent u een marionet van het Westen?
Deze video is onderdeel van Regards sur Gbagbo van de Wereldomroep nieuwe stijl. Het is een platform voor jonge Ivorianen over de zaak van hun oud-president Laurent Gbagbo bij het ICC. Klik op de banner boven voor de hele (Franstalige) website:
Bovenop de hoogste heuvel van de Congolese hoofdstad Kinshasa, tussen de verlaten en gekraakte villa’s van de vrienden van oud-president Mobutu, reiken imposante zendmasten naar de hemel. Dag en nacht bewaken militairen de antennes. De soldaten volgen iedere passant met hun ogen. Niet kijken, zeggen die. Tot de mannen op het heetste uur van de dag in de schaduw in slaap dommelen.
Hier controleert Joseph Kabila, president van een land in oorlog, de Congolese media. Vorige maand werd het plotseling stil bij Radio Okapi, de zender van de Verenigde Naties in Congo, na een interview met een chef van de M23-rebellen in het rampzalige oosten van het land.
“Deze antenne doet het niet meer”, zegt Kudura Kasongo leunend op de voet van een 60 meter hoge zendmast. Hij is oud-woordvoerder van de Congolese president maar keerde zich tegen hem. Kasongo richtte CMC TV op, een oppositiezender gelieerd aan politicus Vital Kamerhe.
“Het signaal werd vorig jaar verstoord tijdens een verkiezingsuitzending”, vervolgt Kasongo. “Even later, vlak voor de presidentsverkiezingen in november 2011, vonden we de zendmast op de grond. Een mysterie.” Na deze omstreden verkiezingsrace werd Kabila opnieuw president en ging het plunderen van coltan, goud en diamanten in Oost-Congo door.
Kasongo: “Zie je die grote antennes daar? Ze staan op het terrein van Teleconsult, de technische beheerder van staatsomroep RTNC en van het merendeel van de Congolese media. Het Italiaanse bedrijf heeft een monopolie op materiaal en technologie. Eén telefoontje van de Congolese inlichtingendienst en de stekker gaat eruit.”
Op de zanderige weg even verderop zit een blanke man op een plastic stoel met een grote fles Congolees bier. Hij blijkt een Italiaanse medewerker van Teleconsult. Maar de man wil niet praten. Hij excuseert zich en rent naar zijn vele antennes. Even later aan de telefoon ontkent een woordvoerder verantwoordelijk te zijn voor de staatscensuur in Congo.
Na ruim een jaar geen uitzending raakt Kaduro’s geld op. Hij stopt als journalist. En hij is niet de enige.
Ellen Johnson Sirleaf, the president of Liberia, is a beloved leader around the globe. She received the Nobel Peace Prize 2011. Yet, in her own country she’s been accused of nepotism. I was on hand for an exclusive interview.
Three of your sons have been appointed to high government positions. How do you explain this?
“We have a country that has a very low capacity. Some of our institutions – the ones that have to carry out the important reforms for the transformation of our country – simply do not have the capabilities. They also sometimes lack the sufficient integrity to be able to do what is right.”
“We have to place certain people close to us in positions to carry out our mandate of reform at the level of competence and honesty that is needed.”
“Nepotism is putting somebody who is a relative in a position for which they don’t have the qualifications, integrity or competence. There are times when you have to hire relatives, even when it’s a temporary measure, to achieve your objectives.”
You’ve accused former Liberian president William Tolbert of nepotism because he put his relatives in powerful positions. Do you think they were competent?
“Oh absolutely they were competent. Look, I’ve been criticized now too. But meeting your objectives at the end of the day is what counts most.”
So you will not fire your sons? To show that you are a hero of anti-corruption?
“No, I will not. There is a mandate and there’s a job to be done. When that job and mandate is done, perhaps they’ll move on to other things.”
Government officials in Liberia sometimes earn up to 10,000 dollars a month. Is there anything you can do about that?
“We have to recruit Liberians of certain professional skills and experience to certain strategic posts. If we do not pay them well, we will not be able to recruit them. We actually pay foreigners on our technical assistance programme much more than that.”
“If a Liberian is qualified and competitive and if we want to get them, we’ve got to do that. Those Liberians getting positions and getting high salaries are strong, experienced managers, recruited from corporations abroad. Their skills are desperately needed to build our country. Liberians should not criticise those who come home with the right skills to rebuild their country. We need them at home.”
How will you gain trust in Liberia?
“I have trust in Liberia. I’m not talking about the noisy minority – that’s just all part of transformation. I’m talking about a
satisfied majority who I meet in rural areas and who are pleased that their lives have changed, their incomes have increased and they’re getting better services.
“We accept the criticism and the comments. We also accept the adulation and the praise. That’s part of moving ahead in a democratic society where all rights are respected and protected. Liberia is making progress and the majority of the Liberians and the international community is quite aware and recognizes that.”
Ellen Johnson Sirleaf visited the Netherlands to receive an Honorary Doctorate Degree at Tilburg University on 9 November.
The social network Twitter is mostly a medium for urban youth. I am wondering if Wade, the president of Senegal, is aware of all the severe criticisms expressed against him on Twitter? Does he actually have any friends on the network? Where are the pro-Wade bloggers in Dakar? #kebetu
I “tweet” my question and get immediate reponses. @thiareo: “There are none, the people are fed up with Wade.” @NattySeydi: “pro-Wade bloggers there is none on twitter, #justsaying Pro-Wade but they are rather silent @tafiscoo @claire29”.
One person, @Tafiscoo, reacts. “Yes it’s true I am pro-Wade. I’m here for any discussion, but I am rarely on-line.” And indeed, @Tafiscoo seems to have been offline ever since…
Tweetless politicians
Fortunately, @NattySeydi is ready to meet me in downtown Dakar. He is a 25-year-old web developer, blogger and internet enthusiast. “Since 2009 I am mainly active on Twitter. I had a lot to say and had no other way to express myself.”
There are not many Senegalese politicians on Twitter. According to @NattySeydi, “there is an account for President Abdoulaye Wade at @LeWadaillon but I don’t think it’s him. You are able to find Cheikh Tidiane Gadio, Macky Sall, Ousmane Tanor Dieng, Moustapha Niasse and the Minister of Communication Moustapha Guirassy. But they don’t really post often. And you cannot be sure if it’s actually them or their communications officers. With Barack Obama, you can be sure it’s him.”
Anti-Wade
According to @NattySeydi, it’s unfortunate that there’s an anti-Wade majority on Twitter. “I saw two pro-Wades on Twitter today. I tried to start a discussion with them to find out why they are pro-Wade. But there was no real interaction. If pro-Wade people do not defend the ideas of Wade, than that’s a shame because then the information is only one way. There can be no balance.”
“People tend to say that people on Twitter are anti-Wade. The president should be able to defend his candidacy, and answer all our questions! But we are not seeing him…”
Dit interview met voormalig VN-gezant in Sudan (2004-2006) Jan Pronk maakte ik voor Radio Netherlands Worldwide.
The Western world is turning a blind eye to the slaughter in the Sudanese region South Kordofan, says former UN Special Representative in Sudan Jan Pronk. He led the UN peace-keeping operation in Sudan from 2004-2006. According to Pronk, it’s time for the United Nations Security Council to act.
How do you explain the current crisis in South Kordofan?
Jan Pronk: “The Comprehensive Peace Agreement has led to the independence of South Sudan this summer. But not everything has been settled in the peace treaty, in particular, the status of three specific areas in Sudan inbetween the north and the south: Abyei, the Nuba Mountains – or South Kordofan – and Blue Nile.”
“After South Sudan became an independent state, these three areas more or less ended up in a vacuum. The struggle continues, mainly in Abyei and the Nuba Mountains. Abyei is the area where the war between the north and south began. The rebels in South Kordofan, continue to fight for independence.”
Is a new genocide taking place?
Jan Pronk: “The northern forces are killing people on a large scale. We shouldn’t be asking whether or not they are carrying outs acts of genocide in South Kordofan. We need to stop the violence and the slaughter now!”
“The Southerners are being bombed and killed. The northern forces are using more or less the same tactics as they always did in the south: killing people in villages, bombing villages, killing people on horseback – exactly what they did in Darfur and continue to do in Darfur. The same tactics!”
What should the international community do to protect these people?
Jan Pronk : “I’m afraid that the West at the moment is turning a blind eye to what’s going on in South Kordofan, because the West is afraid to irritate al-Bashir. They need al-Bashir to maintain some stability over the implementation of the 2005 peace treaty. They need him to respect the independence of South Sudan.”
“The South doesn’t give much support to the populations of these three areas because they are afraid that if they give support to these people – military or political – it will be the start of a new war between the north and the south.”
So what about the United Nations?
Jan Pronk: “We should definitely do something. What is happening at the moment is not in accordance with the peace treaty. The United Nations Security Council should take steps to continue working with the peace force UNMISS (United Nations Mission in Sudan) and give it a chapter seven mandate, which means a mandate to protect people against the will of the leaders over there. That’s a decision that has to be taken by the Security Council.”
“But you first have to put the issue on the agenda of the Security Council. I know it’s difficult because the Chinese and the Russians are perhaps very good friends with al-Bashir. But the Americans are also very good friends with al-Bashir. That means that the Europeans should put the issue on the agenda.”
“It’s difficult because at the moment there are so many issues on the agenda of the Security Council. I can understand that some countries say: It’s too much. We cannot deal with everything. But they have to understand that not dealing with issues like this also makes them responsible for the victims of non-action.”
Mamadou heeft het koud en Stef Kamil gaat er op zijn coolst bij zitten. We zijn in het Amsterdamse Oosterpark en vóór hun optreden in het Tropenmuseum praten we over de rellen in het West-Afrikaanse Burkina Faso. Slaat de Arabische lente ook daar toe?
De Belg Stef Kamil Carlens (Zita Swoon Group) reisde onlangs naar Burkina voor een geweldig muzikaal een-tweetje met onder meer balafonist en Burkinabé Mamadou Diabaté. Luister naar deze reportage die ik maakte voor Radio Netherlands Worldwide:
En bekijk hier een filmpje van de groep:
De inmiddels wereldberoemde Belgo-Rwandese artiest Paul van Haver, alias Stromae, wilde ook wel wat kwijt over de toestanden in zijn land. Bij deze:
“België heeft geen genocide gehad. Gelukkig. Maar de Belgen zitten met de handen in het haar dankzij dezelfde soort stommiteiten! Bullshit, domheid. Om onze taal.”
“Ik denk dat de politiek dichterbij de mensen moet staan, in plaats van eigenbelang na te streven. Het gaat om menselijke problemen.”
Geen idee wie deze (ook in Vlaanderen) razend populaire muzikant is? Kijk hieronder naar zijn megahit ‘Alors on Danse’. Alors on forme ?