Nu christendemocraten in Nederland en België weer stevig in het zadel zitten keren de jaren vijftig schoorvoetend terug in onze samenleving en loopt de humor gevaar. Satire over het koningshuis in Kopspijkers, de cartoons van Nekschot en gehandicaptengrappen van Micha Wertheim in een Roermondse schouwburg. Potverdorie, dat is toch niet grappig meer! Dit moeten we verbieden!
Ook in België censureren de christendemocraten er lustig op los. In de gemeente Temse verbood burgemeester Luc De Ryck eerder dit jaar de show ‘Mijn leven met Leterme’ van Vitalski zonder hem gezien te hebben. Het postertje met de zoenende christendemocratische rivalen Joelle de Milquet (Waals) en Yves Leterme (Vlaams) was volgens hem al aanstootgevend genoeg, slecht voor de jeugd en dus ging er geen gemeenschapsgeld naartoe. Niet veel later maakte ook de gemeente Zemst bekend dat Vitalski niet welkom was.
Wij besloten zaterdag op de Dijlefeesten in Mechelen eens polshoogte te nemen bij een try-out van Vitalski en we moeten zeggen: de politieke grapjes waren braaf, heel braaf. Een Nederlandse cabaretier had de twee misschien wel een gezamenlijk verleden in een SM-kelder gegeven, met een te hard zweepslagje als basis voor de hele crisis in Belgie. Vitalski maakte zaterdag veel seksuele grappen maar werd steeds veel milder als zijn conference echt over de politieke ging. Zelfs een hevige tongzoen tussen de Milquet en Leterme zat er niet in.
De politieke satire van Vitalski is eigenlijk net zo absurd als de realiteit. In Vitalski’s analyse behoort Wallonië volgens de Vlaming tot de as van het kwaad. Walen zijn creapy en spooky en de Vlaming kijkt verbaasd op als hij een Waal met een mobieltje ziet. Dat volkje is toch onderontwikkeld? Politici lijken volgens Vitalski vooral betaald te worden om ruzie te maken. Hij begrijpt het niet meer en is, net als het merendeel van de Belgen, de Waalse en Vlaamse scheten meer dan zat.
Ook wij zijn het spoor in Belgie bijster. Met de show van Vitalski is niks aan de hand. Censuur? Als dit een wanvertoning voor jongeren is, dan zijn de voorstellingen van de Belgische politiek in de Wetstraat helemaal slecht voor de jeugd.
Na Vitalski gingen we naar de Mechelse Vismarkt om de avond af te sluiten met het Belgische debuut van de Nederlandse belofte C-mon & Kypski. De Belgen moesten duidelijk even wennen aan de ADHD-mix van het bandje uit Utrecht en Amsterdam. De jongens speelden de vijftig-plussers binnen no-time van het terrein waarna de rest voetje bij voetje loskwam. ‘Rare jongens, maar plezant,’ was het oordeel om ons heen.