We zijn als goede, oude vrienden. België, Nederland en Luxemburg. Soms maakten we ruzie, soms hielpen we elkaar. We zijn een beetje uit elkaar gegroeid. Maar bij elke verjaardag beloven we plechtig: we moeten weer eens iets afspreken.
Dat gebeurde dinsdag. Na vijftig jaar werd onze vriendschap beklonken met een nieuw verdrag. De Benelux leeft nog. En dat was een dinertje waard. Op kosten van Nederlands premier Jan-Peter Balkenende in zijn Haagse Catshuis. Een paar flessen goede champagne en een frisse wind waait door de Benelux!
Toch lijkt een nieuwe jeugd voor de drie kameraden verder dan ooit. De Benelux is in de vergetelheid geraakt. Ooit waren wij voorlopers in Europa – de Benelux is ouder dan de Europese Unie. Maar nu staan wij in de schaduw van Brussel. Vaak onzichtbaar. En dat zal zo blijven.
Onze vriendschap is ook lang niet zo hecht als hij lijkt. De Belgen, zij willen dolgraag een politiek blok vormen in Europa. Samen staan we sterk! Maar Nederland peinst daar niet over. Nederland geeft niet zoveel om zijn oude buurman. Wij willen onze eigen smoel behouden. En hier en daar nieuwe Europese vrienden maken. En de Belgische minister Karel De Gucht van Buitenlandse Zaken? Zou het weer helemaal goed zitten tussen hem en onze Jan-Peter Balkenende? De liberale minister schold onze premier eerder uit voor Harry Potter en “stijfburgelijk”. Tot woede van Jan-Peter.
Dinsdagavond dineerden ze samen, met alle belangrijke mannen van de Benelux onder wie de Belgische premier Yves Leterme en de Luxemburgse premier Jean-Claude Juncker. Want dat doe je met goede vrienden. Eten, drinken, oude koeien uit de sloot halen, af toe een flink potje schelden en het dan weer bijleggen. Leve de Benelux!
Tag Archives: Opinie
Kabouter Plop goes international
De een vindt het een terreur, de ander vindt het ‘enig!’ We hebben het over de producties van Belgische kindermultinational Studio 100. Makers van pretpark Plopsaland en kaskrakers als K3, Kabouter Plop, Mega Mindy en Samson en Gert. Afgelopen week maakte het bedrijf bekend dat het de Duitse gigant EM entertainment heeft overgenomen. Grootse plannen, want als het aan Studio 100 ligt kunnen ook onze oosterburen binnenkort genieten van “Kaa drei” en “Wichtelmännchen Plop.” Tot zover geen probleem, de Duitsers hebben waarschijnlijk wel wat met de (wan)smaak van Studio 100.
Problematischer zijn de plannen die Studio 100 heeft met de programma’s van EM. Door de overname van het Duitse bedrijf krijgt studio 100 ondermeer de rechten van beroemde series als Maja de Bij, Nils Holgersson en Pippi Langkous in handen. Studio 100 wil deze series enorm gaan pimpen met nieuwe kleuren en nieuwe stemmen. Help! Wat is er mis met de snerpende stem van Paula Majoor als Pippi? En de wat mooie stemmetjes van Tommie en Annika? En die wat vale kleuren dat is toch juist mooi? Geniet hieronder van nog even Pippi in oude stijl, zo lang het nog kan…
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=YmHiYHEqqMI[/youtube]
Het Vlaamse proefballonnetje van Wilders
Geert Wilders wil Vlaanderen bij Nederland voegen zo vertelt hij maandag aan de Telegraaf. Hij beweert dat de Vlamingen meer gemeen hebben met ons Nederlanders dan met hun Franstalige landgenoten. Wilders wil zo ‘de puinhoop’ in Belgie oplossen. Wij van Leven op Pluto raden Wilders aan eerst een tijdje hier te gaan wonen voordat hij deze conclusie trekt. Niet alleen onze eigen ervaringen maar ook die van andere Nederlanders die wij hier ontmoeten laten zien dat het cultuurverschil groot is.
Wij noemen er enkelen: de manier van zaken doen, het absurdisme, de bedrijfscultuur (de baas is de baas), de indirecte manier van communiceren, het bourgondische leven etcetera, etcetera. In al deze zaken lijken de Vlamingen meer op hun Franstalige landgenoten dan op de Nederlanders. Met ons delen ze eigenlijk alleen de taal.
Ondertussen wil de perroxide politicus wel van de Nederlandse Antillen af. Dit getuigt van een gebrekkige kennis van Nederlandse geschiedenis en indentiteit. Belgie maakte slechts vijftien jaar, van 1815 tot 1830, deel uit van Nederland terwijl de eilanden in Caraibische zee al sinds 1634 ‘Nederlands’ zijn. Erger: de Nederlanders creerden de Antillen terwijl Vlaanderen bijna zijn gehele geschiedenis van andere naties deel uitmaakte. Als Wilders het land wil uitbereiden kan hij dat beter op typisch Nederlandse wijze doen: overzee, in de tropen. Neem Suriname bijvoorbeeld terug, de puinhoop in dat land is vele malen groter dan hier en onze geschiedenis en cultuur staan dichter bij elkaar.
Maar Wilders vergeet vooral dat de Vlamingen aan allerhande opties denken maar zelden tot nooit aan een aansluiting bij Nederland. Er wordt hier meestal zelfs lacherig gedaan over de Nederlandse wensen om Vlaanderen bij Nederland aan te sluiten. ‘Wij aanplakken bij Nederland? Dat zouden die arrogante Ollanders wel willen…’
Beste meneer Wilders: leer de Nederlandse geschiedenis en hou op met dit soort slecht gefundeerde proefballonnetjes. Echt, we zijn beter af in twee landen: Belgie en Nederland.
Hoe Barman de Belgische Bono werd
Al maanden wordt in België koortsachtig gewacht op de nieuwe plaat van dEUS. Een uitgekiende promotiecampagne weet de band al maanden in het nieuws te houden. Hoe zanger Tom Barman van de band dEUS een Belgische mythe werd.
Het viel mij twee jaar geleden al op tijdens een concert van dEUS in de Amsterdamse poptempel Paradiso. Toen het concert begon stond frontman Tom Barman minutenlang in blakend tegenlicht waardoor wij als publiek slechts de schaduw van de zanger konden zien. Was dit god of was dit onze zuiderbuur Tom Barman? Geen idee, maar het droeg wel bij tot een bijzondere, haast mysterieuze sfeer.
In Nederland kwam dit misschien over als een wat grotesk beeld maar in België had de rockster zijn status als alternatieve zanger voor ‘The Happy Few’ toen al vervangen voor die van popidool met zelfs een ideologisch randje. Zeker nadat Barman in oktober 2006 een festival voor verdraagzaamheid had georganiseerd. Deze actie gericht tegen rechtse partijen als het Vlaams Belang had tot gevolg dat iedere Belg die niks had met het rechtse deel van het land in Tom Barman ineens de Belgische Bono zag. Barman was een held, het geweten van de natie.
Barman maakte na deze concerten bekend aan een nieuwe plaat zou gaan werken en dat hij tot die tijd geen interviews meer zou geven. Die stilte was best lastig voor een klein land dat eindelijk een echte rockster heeft. Geen wonder dus dat verwachtingen hoog gespannen waren toen een paar maanden geleden bekend werd dat de plaat op 21 april uit zou komen.
De spanning in afwachting tot de plaat werd gestaag opgevoerd, het begon met kleine berichten als de aankondiging van een promotionele clubtoer. Maar al snel werd het nieuws groter op 15 februari maakte de organisatie van het prestigieuze festival Rock Werchter zijn programma bekend. Ook dit jaar pakt het festival uit met klinkende namen als Radiohead, R.E.M en Neil Young. Maar geen van deze internationale grootheden zou het festival afsluiten, die eer kwam het eigen dEUS toe.
Vorige week bleek het bandje waar ik als student in alternatieve holen op danste inmiddels big business te zijn geworden. dEUS werd namelijk geinterviewd door de Spaanse site van Nederlandse biergigant Heineken, publiciteit is publiciteit moeten ze gedacht hebben. Het biermerk zorgde wel voor een kleine rel door de volledige plaat even op hun Spaanse website te publiceren. “Een schande!” riep de platenmaatschappij, “sorry, vergissing” antwoordde het biermerk.
In alle consternatie had nog geen Belgische journalist Barman gesproken terwijl de zanger wel in verschillende buitenlandse media verscheen. De Belgische pers moest massaal wachten tot afgelopen zaterdag en mag het interview pas vandaag(dinsdag) publiceren. Op schending van dit embargo had de platenmaatschappij een boete staan van 25.000 euro. De Franstalige krant Le Soir, even later gevolgd door zijn Nederlandstalige collega De Morgen, schond het embargo omdat zij menen dat een platenmaatschappij dit niet mag doen. En zo sijpelde dEUS zelfs de krantencommentaren en opiniepagina’s binnen.
De afgelopen maand was werkelijk waar iedere scheet rondom dEUS nieuws in België. Het gevolg mag er wezen want de band scoort voor het eerst in zijn geschiedenis een echte hit. Op 21 maart kwam de single ‘The Architect’ binnen op nummer 3 in de Ultra Top 50.
Al deze ontwikkelingen maken mij als dEUS liefhebber razend nieuwsgierig naar de nieuwe plaat ‘Vantage Point’. Ik kan me niet bedwingen, even speuren op het net en een halve minuut later is mijn computer hard aan het werk om het nieuwe plaatje illegaal binnen te halen, in een betere kwaliteit dan de Spaanse site. Vantage Point klinkt best aardig maar lijkt zo te horen iets minder verassend dan zijn voorganger…
Toch twijfel ik aan dat wijzende vingertje van die platenmaatschappij, eigenlijk ik geloof er geen snars van. Als je niet wilt dat een plaat uitlekt dan moet je zorgen dat hij de burelen van je kantoor niet verlaat. Sorry, heren platenbonzen, ik krijg de indruk dat u bezig bent met een zeer goede en uitgekiende marketingcampagne. George Michael, Radiohead en Nine Inch Nails lieten al zien dat je plaat gratis weggeven kan zorgen voor een enorme mediahype.
Maar dEUS hoeft hoeven geen zorgen te maken, ik zal Vantage Point heus wel kopen. Ik wil best helpen om Tom Barman een multi-miljonair te maken. Toch hoop ik dat er niet teveel blijft hangen aan de strijkstok van Universal voor promotiecampagnes, want afdeling kun je ongeveer wel opdoeken: een iemand zet de plaat op het net en schrijft vervolgens een verbouwereerd persbericht. Daarna ga je nog een halve dag journalistje pesten en zie het resultaat: een enorme stroom media-aandacht en een top-10 hit. Een kind kan de was doen. Maar lieve lezers van Leven op Pluto de plaat is de moeite waard en koop hem maar!
Een potje telemonopolie (II)
Vrijdag is bij Vlaams-Nederlands cultuurhuis de Buren sinds 1 februari opiniedag. Deze week Dorian van den Brempt over de Fenominale Feminitheek van Louis Paul Boon en Ann De Craemer die zich opwindt over de parate kennis van de student anno 2008. Ondertussen maak ik me maar weer eens druk om België als digitaal derde wereldland:
Vrij verkeer van mensen en goederen, dat was bij de oprichting van de Europese Unie een van de belangrijkste doelstellingen. Inmiddels zou het niet verkeerd zijn om daar de gelijkheid van digitaal dataverkeer aan toe te voegen. De gelijkheid op het gebied van internet is voor de Belgen, nota bene bewoners van het centrum van Europa, ver te zoeken.
Waar ben ik? In Digibetistan? Daar lijkt het wel op. Wie als Nederlander naar België verhuist, wordt digitaal in een klap terug in de tijd geworpen. Trage verbindingen, downloadlimieten en dat alles voor een stevige prijs. Even de laatste aflevering van Pauw & Witteman kijken op de Nederlandse site uitzendinggemist.nl is er niet meer bij. Na negen seconden Witteman moet mijn snelle computer hard aan het werk voordat ik negen seconden Jeroen Pauw mag aanschouwen. Ook op de populaire videosite YouTube is het regelmatig meer wachten dan kijken.
Hoe is dit mogelijk in een modern West-Europees land? België loopt op dit gebied ver achter bij zijn buren. In België is 67% van de huishoudens aangesloten op het internet tegen 83% in Nederland. Ook op het wereldwijde web zijn de Belgen veel minder aanwezig. Een simpele Nederlandstalige zoekopdracht in Google levert een huiveringwekkend verschil op: het overgrote deel van de hits is meestal afkomstig uit Nederland.
De reden van deze achterstand is niet een digitale desinteresse van de Belg. Het is een gesloten markt waar twee spelers de dienst uitmaken. Staatsbedrijf Belgacom heeft alle telefoonlijnen in handen en op de Vlaamse markt is het hele kabelnetwerk van Telenet. Alle andere spelers op de markt kunnen niet anders dan gebruik maken van dit netwerk. Telenet en Belgacom bepalen dus direct of indirect wat de klant krijgt. Wie in België surft op internet mag maar een bepaalde hoeveelheid gegevens versturen en ontvangen, het zogenaamde down- en uploaden.
Het is alsof je wel een radio hebt maar je mag er maar een paar uur per dag naar luisteren. Wil je langer? Dan moet je extra betalen. Telenet beweert steeds dat de gemiddelde Belg niet meer verbruikt dan het downloadlimiet dat zij nu bieden. Logisch als het je handen vol geld kost, minstens twee keer zoveel als in Frankrijk of Nederland. En waarom bepaalt een bedrijf hoeveel informatie ik tot mij kan nemen? In Europa komen we deze situatie enkel nog tegen in België, Portugal en Engeland. Dat laatste land heeft een monopolie, en in Portugal is toegang tot het wereldwijde web veel goedkoper.
In het westen is internet de afgelopen jaren uitgegroeid tot informatievoorziening nummer 1. De gesloten Belgische markt dreigt een heel volk op een informatieachterstand te zetten. De Belgische staat en mededingingsautoriteit BIPT zijn al jaren met deze zaak bezig, maar ze komen er niet uit.
Ondertussen zoeken Telenet en Belgacom koortsachtig naar argumenten om de situatie vooral niet te veranderen. De markt zou te klein zijn. Onzin! Zie landen als Luxemburg, Oostenrijk en Zweden. De meertaligheid zou kostbaar zijn. In het duurdere, drietalige land Zwitserland is internet even duur maar dan zonder downloadlimieten. Ook zouden investeringen in het netwerk prijzig zijn. Maar met dat probleem hebben alle Europese landen te maken.
Als alle partijen in België vandaag het internet sneller en zonder beperkingen zouden willen maken dan kan dat. Het netwerk kan het aan, dat bleek op 30 december 2007. Internet belangenorganisatie Tik riep Belgen op die dag zoveel mogelijk te downloaden om het systeem plat te krijgen. Talloze mensen haalden snel hun downloadlimiet maar Telenet had geen last van het grote dataverkeer. Inmiddels geeft ook Belgacom toe dat onbeperkt surfen mogelijk is. Dat bedrijf wijst echter naar de kleine aanbieders omdat Belgacom als marktleider het voortouw niet mag nemen. De kleintjes op hun beurt roepen dat de grote jongens het onmogelijk maken. Op deze manier komen we niet verder en is de gewone man de dupe.
Sire, overheid, mededingingsautoriteit en providers: geef Belgen evenveel vrijheid als de rest van Europa. Gooi die markt open en laat uw landgenoten digitaal genieten zoveel ze willen. Ze hebben er recht op, ze kunnen het aan en bovenal: ze verdienen het na jaren van achterstand!
Politiek in België: Les 1
De Koninklijke Vlaamse Schouwburg (KVS) zat afgelopen maandag afgeladen vol. Er stond iets bijzonders op het programma. Bijna alle politieke kopstukken van België gingen met elkaar in debat. Niet overbodig als je bedenkt dat het land al sinds de verkiezingen van mei 2007 in crisis zit. “Toch vreemd dat de landelijke media een dergelijke avond niet organiseren,” verzucht de Brusselse stadsdichter Geert van Istendael na afloop. “Op televisie zie je zelden tot nooit dat Franstalige en Nederlandstalige Belgen met elkaar in debat gaan.”
En zo is het maar net. Er wordt veel gepraat op de Vrt en de RTBF maar samen doen ze zelden iets, terwijl ze toch in hetzelfde gebouw zitten. Ook tijdens het debat in de KVS bleek de kloof moeilijk te dichten. Franstalige politici reageerden vooral breedsprakig op elkaar en hun Vlaamse collega’s deden hetzelfde in opmerkelijk kortere zinnen. Ook de twee debatleiders hielden zich vooral bezig met de panelleden van de eigen taalgroep.
Mijn eerste lesje in de Belgische politiek maakte pijnlijk duidelijk dat beide bevolkingsgroepen sinds de instelling van de taalgrens echt mijlen ver uit elkaar staan. Niet alleen in breedsprakigheid ook in het belang dat ze aan het land België hechten. De leiders van alle vijf de grote Waalse partijen waren present terwijl in aan Vlaamse kant alleen de liberale kroonprins Bart Somers en de voorzitter van de sociaal-democraten Caroline Gennez aanwezig.
Waar waren christen-democraat Yves Leterme en zijn Nationalistische kompaan Bart De Wever? Niemand kon het zeggen, toch zijn juist deze twee mannen voor een grootdeel verantwoordelijk voor de politieke crisis in België. Leterme’s partij CD&V heeft namelijk een lijstverbinding met de Nieuw-Vlaamse Alliantie (NVA). Deze partij wil uiteindelijk dat Vlaanderen onafhankelijk wordt. De lijstverbinding met de NVA heeft Leterme heel wat zeteltjes opgeleverd. Meneer De Wever weet dat ook en dus hield hij afgelopen maanden Yves in een soort houdgreep. Steeds als er bijna een stap richting een nieuwe regering werd gezet riep De Wever iets waar al de Waalse formatiegenootjes dan weer heel boos over werden.
Bart De Wever en Yves Leterme kregen er maandag regelmatig van langs. En de verdediging? Die rustte op de schouders van de Vlaamse minister van Brussel: Steven Vanackere. De arme Steven die in de tweetalige stad Brussel elke dag met Franstaligen te maken heeft en daardoor niet eenkennig kan zijn. Hij deed zijn best maar kwam niet met een echt antwoord.
Eigenlijk schoten we gedurende de avond nauwelijks op, iets dat misschien ook wel een beetje lag aan de twee debatleiders. Beiden zijn hoofdredacteur van een krant en vooral schrijvers. Met al hun goede bedoelingen legden zij het vuur nauwelijks aan de schenen van de politici. Ook drongen zij niet aan op een oplossing. Misschien is het een idee om de volgende keer meneer Felix “ik wil antwoord” Rottenberg het debat te laten leiden. Ok, Felix is een drammerige “Ollander” maar hij had tijdens dit debat honderd keer gevraagd hoe de aanwezigen de crisis in België op gingen lossen.
Een potje telemonopolie (I)
Het beeld van België als achterlijk gaat meestal niet meer op, slechts een enkele keer slaat de verbijstering toe. Zoals op het moment dat je hier een telefoon en/of internetverbinding wilt afsluiten. De prijzen in België liggen absurd hoog vergeleken met omringende landen en erger: je krijgt er minder voor.
België is, met Portugal en Engeland, het enige land in de EU dat nog downloadlimieten heeft. Voor digibeten: je mag hier maar een beperkte hoeveelheid data versturen en ontvangen. Portugal en Engeland zijn wel veel goedkoper. De oorzaak hiervan is dat de markt verdeeld is tussen twee hoofdspelers: Telenet en het staatsbedrijf Belgacom.
Belgacom is de KPN van België maar heeft praktisch het hele netwerk van kabels in handen. Hun macht is zo groot dat ze andere spelers op de markt dwarszitten. Een van de argumenten van Belgacom is dat ze voor die prijs meer service leveren. Hmmm, even bellen:
Ik: “Een goede dag, ik ben net in België komen wonen, en wilde graag een internet abonnement met een vaste telefoon, wat gaat me dat kosten?”
Belgacom-medewerker “Een ADSL abonnement kost u 57,50 euro per maand en voor de telefoon betaalt u 30 euro”.
Ik: “Is hier ook nog een downloadlimiet aan verbonden?”
Belgacom-medewerker: “Ja, u mag 35 GigaByte per maand downloaden”
Ik: “Pardon, in Nederland betaal ik bij uw collega’s van KPN 35 euro voor bellen plus internet zonder downloadlimiet. Waarom kan dat hier niet iets beter en goedkoper?”
Belgacom-medewerker geïrriteerd: “U kan Nederland niet België vergelijken…”
Ik: “Waarom niet?”
Belgacom-medewerker: “Gewoon omdat dat niet kan…”
Ik: “Waarom heeft u als enige een downloadlimiet?”
De Belgacom-medwerker blijft mij een antwoord verschuldigd. Wat een service! Hier word ik blij van! Ik besluit toch even met een persvoorlichter te bellen. Ik krijg een vriendelijke man aan de lijn met een zwaar Frans accent die best Nederlands lijkt te kunnen. Wanneer ik hem vraag waarom België nog een geen onbeperkt downloadlimiet heeft, komt er alleen maar wat onbegrijpelijk gebrabbel uit, met enkele op Nederlands lijkende woorden.
Wat een service! Hier word ik blij van!
Wordt vervolgd, want als het zo doorgaat moet ik een bijbaantje nemen om deze blog te kunnen maken…
3FM versus Studio Brussel (2)
Even dacht ik klaar te zijn met mijn verhaal over Studio Brussel maar een vergelijking rond de actie ‘Music for Life’ is toch een kleine extra verhandeling waard. Tijdens onze trip door België volgden we het Vlaamse deel van de actie. Daar zaten drie Studio Brussel DJ’s vijf dagen in een glazen huis op het Martelarenplein in Leuven. Het doel: geld inzamelen voor de mijnenactie van het Rode Kruis. In Nederland zaten de initiatiefnemers van 3FM in hun eigen aquarium op het Neude te Utrecht.
Het idee was simpel: voor geld kun je een plaatje aanvragen. In Leuven stroomden de weldoeners langs het huis, velen van hen hadden zich voor de gelegenheid verkleed, deden een ludieke act of kwamen met hun klassieke koor een liedje zingen. Ter vergelijking volgde ik eenmaal terug in Nederland de actie van 3FM. Op de Nederlandse zender hoorde ik alleen maar dronken boeren onverstaanbaar plaatjes aanvragen. De DJ schreef ze vervolgens op, maar in de anderhalf uur dat ik luisterde kwam geen aangevraagde plaat langs. Vaak gaf hij ook aan een nummer niet te hebben. Dat laatste zal wel met het zenderformat te maken hebben.
Dezelfde actie in dezelfde taal en toch zo anders. Zo ook het resultaat. Op 24 december staan de DJ’s Giel, Gerard en Sander van 3FM als wilde gekken te springen op het Neude: Nederland bracht met een potentieel van 16 miljoen gulle gevers 2,6 miljoen euro op. Dat lijkt misschien veel, maar de Vlamingen brachten met eenderde van het dat potentieel 2,4 miljoen op. Ai, het vooroordeel van de gierige lompe Nederlander werd met deze actie weer eens bevestigd�
3FM versus Studio Brussel (1)
Iedere zuiderling met een spannende popmuzieksmaak doet al jaren hetzelfde als hij in de auto richting zijn roots zit. Zodra de grote rivieren achter hem liggen zoek hij de ether af tot het moment dat de Belgische zender Studio Brussel uit de speakers klinkt.�
Naar de Nederlandse popzender 3FM luister ik alleen in het Pinksterweekend en tijdens Lowlands maar naar en door België rijden zonder Studio Brussel? Dat kan ik niet. De Belgische popzender heeft iets waar het 3FM aan ontbreekt: eigenheid in alles. Dat begint al bij de kern van een popzender: de muziek. De Nederlandse publieke popzender ziet de directe aanval op de commerciëlen als zijn voornaamste taak. Niks eigen keuze en aandacht voor het minder bekende maar gewoon 538-tje spelen. Alles wat niet voor duizenden oren bestemd wordt verbannen naar de late uurtjes of webzenders als 3voor12. Studio Brussel daarentegen draait zoals de Vara en de Vpro dat eens op Hilversum 3 deden. Ze laten de commercie meestal voor wat het is en laten je spannende popmuziek horen.
En dan de Nederlandse DJ’s: het lijkt wel alsof de presentatoren niets beters de doen hebben dan een wedstrijdje hard schreeuwen. Zelden hoor je ze lachen om de grap van een luisteraar, hun eigen lompe grappen die zijn zoveel geestiger. En dan het meest verschrikkelijke: ze zijn niet eens in staat een plaatje normaal uit te draaien. Nee, daarvoor horen ze zichzelf te graag. Hooguit twee minuten en dan moet er weer slap geouwehoerd worden. Zelden tot nooit een inhoudelijk item waar je bij Studio Brussel wel eens op verrast wordt alleen maar een flinterdun ikke, ikke ikke. Werken bij Studio Brussel is in het Vlaamse radioland het hoogst haalbare. Dat vond ik uit toen ik een vijftal radiostudenten van de Brusselse Media-academie (Rits) in een café vroeg naar hun grootste dromen. En het prettige is dat het bereiken van die grote droom niet leidt tot enorme egotripperij bij de DJ’s
Maar wat is nu het opmerkelijke? Beide zenders hebben een marktaandeel van ongeveer 7%. 3FM moet met lede ogen toezien dat de commerciëlen een veel groter marktaandeel hebben terwijl veel luisteraars die iets spannends willen in de auto zijn aangewezen op CD’s. Gelukkig kan bijna iedereen die zich beneden de rivieren bevindt gewoon afstemmen op Studio Brussel. U kunt dat thuis trouwens ook op www.stubru.be!