Ik weet niet hoe lang ik in Brussel kan blijven. Mogelijk sta ik op een zwarte lijst wegens spionage in het Europees Parlement. Vergeef mij eurocraten!
Verslaggever Ib van Editie NL en ik drongen deze week het kantoor binnen van de op één na hoogste baas van het EP. Gewoon eens kijken hoe makkelijk dat gaat. We namen de lift naar de zevende etage, liepen een paar kantoren binnen, ‘leenden’ daar een map met interne informatie en liepen fluitend het gebouw uit. Een lachertje! Kijk, klik hier…
‘Stan Storimans. Hoe verzin je het?’ Grinnikend nam ik het visitekaartje van Stan in ontvangst, een paar maanden geleden in Brussel. Snelle camerajongen, dikke auto. En een droomnaam voor een reporter. Wij hadden een korte ontmoeting langs de Brusselse ring. Ik denk dat het hooguit een uur duurde.
Stan, een doorgewinterde cameraman, kwam halsoverkop naar me toe gesjeesd vanuit Maastricht. Voor een interview over de stijgende prijs van rijst voor RTL Nieuws. Het was één van mijn eerste ervaringen als tv-reporter. En het was heerlijk om met Stan te werken: vrolijke jongen, een rode blos op zijn wangen, wist precies wat hij wilde. Een kilometervreter.
Vandaag hoor ik dat hij is omgekomen in de strijd in Georgie. Aan het werk. Voor niets en niemand bang. Ik heb je alleen op die warme middag in mei gezien, maar ik ben er nogal kapot van. Had graag nog eens met je samengewerkt Stan. Wens iedereen heel veel sterkte!